با یوگا اندوه را کنار بگذار

یوگا می آموزد چگونه خود را از افسردگی رهایی بخشیم و به سوی دریافت عمیق تری از خویشتن حرکت کنیم. برای آگاهی از روش این کار، وضعیت ها، تمرینات تنفسی و آواهای آموزش داده شده در این مقاله را تجربه کنید.
هرکه افسردگی را تجربه کرده باشد می داند احساس پوچی یا اندوه پایدار می تواند عمیقا به تمام ابعاد وجود انسان نفوذ کند و آنها را تحت تأثیر قراردهد. افسردگی می تواند خصوصیات روانی، سلامت جسمی، رویکرد ذهنی، و حتی توانایی ما را در برقراری ارتباط متقابل با خانواده و دوستان و حضور در دنیای پیرامون به شدت متزلزل سازد. چرا؟ زیرا ما خویشتن را از طریق چیزهایی که ناگزیر تغییر می کنند می شناسیم و خود را به آنها گره می زنیم. هنگامی که احساسات و سایر علائم افسردگی مزمن می شوند، تصور روزی که از طلسم آنان رها گردیم بی آنکه با آنها “یکی شویم”، پیوسته دشوارتر می شود.
یوگا می آموزد که ما با احساسات یا علائم بیماری یکی نیستیم، بلکه در ارتباطی چندین جانبه با آنها زندگی می کنیم. یکی از راههای درک این امر به ظاهر متناقض، تصور “خود حقیقی” (پوروشا یا آگاهی خالص و یکسان) است که به هر ۹ قلمرو در هم تنیده و به هم وابسته تأثیر نفوذ می کند اما هرگز یکی از آنها نمی شود.
سه قلمرو اول به احساسات، افکار و رفتارهای ما مربوط می شوند و محل تلاقی آنها احساس ما از “خود” یا سواباوا را شکل می دهد. این حیطه ها عمیقا حافظه، رفتارهای شرطی ناخودآگاه و قلمرو چهارم یعنی جسم به ویژه سیستم عصبی (ANS) ما را تحت تأثیر قرار می دهند و نیز تحت تأثیر آن قرار می گیرند. پنج قلمرو دیگر بدن، ارتباط ما با خانواده، جامعه، جهان و کل هستی را نشان می دهند.
عملکرد بدن خود را متعادل کنید.
افسردگی معمولا یکباره به تمام جنبه های وجود ما حمله می کند و همین امر یوگا را به پادزهری کامل برای عواقب جسمی، تغییرات خلقی، افکار و رفتارهای ناشی از آن تبدیل می سازد. از منظر فیزیولوژیک، افسردگی تمام بدن، شامل دستگاه های گوارش، تنفسی، هورمونی و قلبی عروقی را تحت تأثیر قرار می دهد. مهمترین تأثیر یوگادرمانی بر فیزیولوژیِ ما از طریق کارکرد سمپاتیک و پاراسمپاتیک دستگاه عصبی خودکار است. افسردگی باعث ایجاد اختلال سمپاتیک/ پاراسمپاتیک می شود و این اختلال احساس، فکر و رفتار ما را تحت تأثیر قرار می دهد.
دستگاه عصبی سمپاتیک با احساس خطر فعال می شود و عملکرد ما را در موقعیت جنگ و گریزهدایت می کند. دستگاه عصبی پاراسمپاتیک هنگام استراحت فعال می شود و عملکرد ما را در موقعیت استراحت و گوارش مدیریت می کند.
با آنکه در برخی انواع افسردگی دستگاه سمپاتیک فعال می شود (که بی قراری و اضطراب را در پی دارد)، اکثر اوقات واکنش های سمپاتیک در فرد افسرده سرکوب شده است. وی ممکن است علائم فیزیولوژیکی مانند خستگی مفرط، رخوت، اختلالات خواب، مشکلات گوارشی ویا کاهش میل جنسی یا احساس لذت از خود بروز دهد.
حرکات کششی یوگا که با تنفس مناسب خود همراه می شوند، تمرینات تنفسی و تن آرامی هدفمند به متعادل کردن سیستم عصبی کمک می کنند. برای نمونه، وضعیت های ایستاده و خم به عقب ها با تأکید بر حرکت -که طی آن رفته رفته دم و بازدم طولانی تر و پس از هر دم نفس به آرامی حبس می شود- واکنش سمپاتیک را فعال می کنند و دستگاه عصبی را تقویت می نمایند.
خلق و خوی خود را تثبیت و متعادل نمایید.
واکنش هیجانی شما به آنچه در درون و پیرامونتان رخ می دهد، علاوه بر افکار، رفتار و فیزیولوژی شما، تحت تأثیر خاطرات خودآگاه و شرطی شدگی های ناخودآگاهتان است. وقتی افسرده می شوید، هیجاناتی از قبیل اندوه، سوگ، ناامیدی، پوچی، درماندگی یا شرمندگی طبیعی هستند.
گذشتگان از طریق تمرکز، سرودخانی، نیایش، ارتباط صحیح و همنشینی صحیح حس و حال خود را بهبود می بخشیدند.
همنشینان ، فعالیتها و ارزشهای شما نیز عمیقا بر حالتان تأثیر می گذارند. بنابراین، تمرینات دراین حیطه شامل ایجاد جمع های نیکو و ارتباطات نیکوست. این کار می تواند شما را به سمت افراد و مسائل بامعنی تر، شادی بخش تر و مثبت تر سوق دهد و عشق و سرمستی، بردباری، شفقت و سخاوت روح را تقویت نماید.
خرد را بیدار کنید.
وقتی احساس افسردگی می کنید، ذهنتان می تواند علاوه بر کارکرد اعضای بدن، خلق و خو و رفتار شما را نیز تخریب نماید. افسردگی بر درک شما از خویشتن – داستانهایی که درباره خود تعریف می کنید و تفسیری که از وقایع پیرامون خود ارائه می دهید- سایه می افکند. نگرش منفی به خود، احساس گناه، پشیمانی، پوچی، بی علاقگی و منفی نگری به افکارتان رسوخ می کند و شما را در مارپیچی از احساسات خودمخرب گرفتار می سازد.
از طریق تمرکز و مطالعه می توان احساس معناداربودن و هدفمند بودن را بازیافت و نگاهی وسیع تر به زندگی ، که لازمه درمان و رهایی ذهن است، پیدا کرد.
اراده را بسازید.
افسردگی اغلب می تواند رفتار شما با خود و دیگران را به شدت تغییر دهد. پس طبیعی است علاقه خود را به فعالیت های روزمره (محدوده ی رفتار) از دست دهید یا دیگر به جسم و ظاهر خود نرسید یا از دوستان و تعهدات اجتماعی فاصله بگیرید. ایجاد عزم و طلب و تقویت اراده سنگ بنای یوگا هستند و می توانند شما را در ترک عادات و رفتارهای نامتعارفی که می توانند شما را فلج کنند و افسرده نگه دارند یاری نمایند.
برای شروع، ممکن است یوگا درمانگرمجموعه ای از تمرینات خاص را که بر نظم، کنترل خواسته های آنی و خویشتن داری تأکید دارند تجویز نماید. این تمرینات ممکن است شامل ترک گزینشی برخی کارها به منظور رهایی از وابستگی باشد، یعنی خودداری از انجام دادن کاری که طبق عادت انجام می دادیم. می توانید از ترک چیزی که می دانید برایتان خوب نیست شروع کنید، مثلا خوردن تنقلات ناسالم. این کار به شما این اعتماد به نفس را می دهد که می توانید بر عادات خود غلبه کنید. اما در نهایت، باید بتوانید کاری را که بدان وابسته اید ترک نمایید، حتی اگرآن کار برایتان مضر نباشد، مانند خوردن غذاهایی که برای سرگرمی مصرف می کنید، نه برای تأمین نیاز بدن خود. این تمرین قدرت خواست و اراده شما را تقویت می کند و آنها را از عادتهایتان قوی تر می سازد.
داشتن برنامه ای روزانه مانند چند دقیقه تمرین تنفسی یا پیاده روی روزانه، در کنار خدمت بی چشم داشت می تواند شما را بیش از پیش از افسردگی بیرون بیاورد. انجام دادن هرکاری هر اندازه کوچک برای خود یا برای دیگران می تواند انرژی مثبت را ایجاد و آزاد کند و شما را در مسیر تمامیت و یکپارچگی قرار دهد.
قدم اول را بردارید.
هریک از این چهار حیطه ـ خلق و خو، افکار، رفتار و فیزیولوژی ــ عمیقا تحت تأثیر خاطرات و شرطی شدگی های ناخودآگاه ما هستند. تعهد به انجام دادن تمرینات فردی کمک می کند از مسیر پیچ در پیچ افکار، احساسات، خواسته ها، تضادها، مسائل حواشی و الگوهای رفتاری عادتی و نامتعارف که انرژی ما را تحلیل می برند و در افسردگی اسیرمان می کنند آزاد شویم. اما چگونه؟ با پالودن حافظه از آلودگی ها و آوردن احساسات و محرک های ناخودآگاهی که ما را هدایت می کنند به ذهن خودآگاه. هنگامی که بتوانیم الگوهای رفتاری خود را با شفافیت ببینیم، آنها را حس کنیم، و تغییرپذیر و گذرا بودنشان را تجربه نماییم، اولین قدم را برای آزاد کردن خود از تأثیر آنها برمی داریم. پالایش حافظه نتیجه مجموع کارهایی است که در چهار حیطه یاد شده از طریق تمرینی منسجم انجام می دهیم، تمرینی که بسیار فراتر از آنچه معمولا با انجام دادن آسانا تجربه می کنیم در بر دارد. این تمرین شامل هر کاری است که برای مراقبت از خود انجام می دهیم . قدم زدن در طبیعت، خدمت بدون چشم داشت به دیگران، ارتباط با دوستان، حتی سر کار رفتن یا تمیز کردن خانه.
پالایش حافظه به معنای فراموشی گزینشی نیست، بلکه به آن معناست که می آموزیم هرچیز را همان گونه که هست ببینیم، بی آنکه واکنشی نشان دهیم یا سوء برداشتی کنیم. تمرین منسجمی مانند آنچه در ادامه آمده است که در آن تنفس، صدا، معنا و حس از طریق تمرینات جسمی، تنفسی، ذهنی و آوایی به هم مرتبط شده اند، می تواند به شما کمک نماید تمامی انرژی خود را کنترل کنید و به سوی تغییری عمیق و پایدار در همه سطوح وجود خود گسیل دارید.
برنامه ای جامع و یکپارچه برای رهایی از افسردگی
این برنامه در سطوح مختلف کار می کند و شامل تمرینات جسمی، تنفسی، آوایی و ذهنی است. در تمرینات جسمی این برنامه تمرکز به جای آنکه روی وضعیت بدن باشد، روی تنفس است. این تمرینات با تمرکز بر تنفس شما را قادر خواهند ساخت مستقیما کارگرد اعضای بدن خود، به ویژه دستگاه عصبی خودکار را تحت تأثیر قرار دهید و واکنش های سمپاتیک و پارا سمپاتیک خود را متعادل کنید.
در این تمرین، تأکید بر باز شدن قفسه سینه و فضای بین دنده ای در هنگام دم گرفتن است. این روش تنفس، برعکس تنفس شکمی، واکنش سمپاتیک را که انرژی زا و بیدار کننده دستگاه عصبی است، بیشتر فعال می کند. در نتیجه، برای افراد مبتلا به افسردگی مفید است. در برخی وضعیت ها نیز پس از دم، نفس را حبس می کنیم. این کار، وضعیت را بیش از پیش انرژی زا می سازد. هنگام حبس دم، این حس را داشته باشید که هنوز دارید دم می گیرید و حرکتی را که هنگام دم در بدنتان رخ می دهد اندکی ادامه می دهید، نه اینکه مانند زودپز با فشار هوا را درون خود نگه دارید.
در حالی که تکنیک های ویژه تنفسی در آسانا و پرانایاما مستقیما بر فیزیولوژی اثر می گذارند، آوا و تمرکز تأثیر مثبت شگرفی بر خلق و خو، رفتار و دریافت خود از خویشتن دارد. آوا را به طور کامل در یک بازدم ادا کنید. به علاوه، به ارتباط بین جریان تنفس و حرکت بدن خود توجه نمایید. گرچه تأکید اصلی بر تنفس و آواست، جزئیات وضعیت بدن نیز مهم هستند.
هنگام بیان بلند آواها، آرام باشید و دهان خود را کاملا باز کنید. تصور کنید بدنتان یک نی توخالی است و بگذارید ارتعاش آوا تمام وجودتان را به لرزه درآورد.در پایان تمرین می بینید که ارتعاش و معنای آن تمام بدنتان را فرامی گیرد و اینجاست که قدرت حقیقی این تمرین نهفته است.
۱٫ آگاهی از بدن
هدف: تمرکز بر بدن، ذهن و تنفس
روش: به پشت دراز بکشید. پاهای خود را اندکی از عرض لگن بازتر کنید. دستها را از بدن فاصله بدهید، کف دستها رو به بالا. چشمان خود را ببندید و از وضعیت خود در این لحظه آگاه باشید. به ذهن، افکار، احساسات و حس هایی که در بدنتان وجود دارد توجه کنید. آگاه باشید که در چه زمان و مکانی قرار دارید: روی زمین دراز کشیده اید، در منزل یا کلاس یوگا، در شهر یا روستای خود.
توجه خود را فراتر برید و از کشوری که در آن هستید آگاه شوید. سپس عمیق تر شوید، از کره زمین آگاه شوید، سومین سیاره از خورشید در منظومه شمسی. خورشید را در مرکز منظومه شمسی تصور کنید که از خود نور می تاباند. و فراتر از آن، منظومه شمسی را ببینید که در انتهای کهکشانی مارپیچ به نام کهکشان راه شیری قرار گرفته است، کهکشانی که از مرکز آن نوری بسیار روشن و شگفت انگیز ساطع است.
حال به مکانی که واقعا در آن قرار دارید برگردید: از پهنای کهکشان به منظومه شمسی، به کره زمین، به کشوری که هم اینک در آن زندگی می کنید، به شهر یا روستای خود، و در نهایت به ساختمان و اتاقی که در آن هستید.
توجهتان را به بدن خود برگردانید. انرژی، ضربان، حرکت و زندگی را در بدن خود احساس کنید. به احساسات و افکار خود توجه کنید. از ذهن خود در لحظه حال آگاه شوید.
حال تمام آگاهی خود را به نوک بینی خود منتقل کنید و نفس خود را که وارد یا خارج بدنتان می شود احساس کنید. اندک اندک دم خود را عمیق تر و بازدم خود را طولانی تر کنید. با دم، حس کنید قفسه سینه تان باز می شود و شکمتان بالا می آید. با بازدم، حس کنید شکمتان تو می رود.
۲٫ تاداکامودرا (دو تنوع)
هدف: هماهنگی حرکت متقارن و نامتقارن دست و پا با جریان تنفس
روش: به پشت دراز بکشید. دم و بازدم های کامل انجام دهید. دستهای خود را از بدن فاصله دهید. کف دستهایتان رو به زمین باشد.
تنوع نامتقارن: با دم، همزمان دست چپ خود را بالای سر ببرید و با کشیدن پنجه پای راست به سمت خود، آن را منقبض کنید. با بازدم، همزمان دست چپ خود را پایین بیاورید و پای راست را رها کنید. این حرکت را با دست راست و پای چپ تکرار نمایید.
تنفس: طول دم و بازدم خود را رفته رفته از ۴ شماره به ۶ شماره افزایش دهید. این حرکت را دو مرتبه در هر طرف انجام دهید، و هربار دست و پای خود را عوض کنید.
تنوع متقارن: با دم، هر دو دست را بالای سر ببرید و پنجه های هر دو پا را به سمت خود بکشید. با بازدم، هر دو دست را پایین بیاورید و پاها را رها سازید.
تنفس: هر دم و بازدم خود را تا ۶ شماره ادامه دهید. این حرکت را دو مرتبه در هر طرف انجام دهید.
نکته: چانه خود را اندکی پایین بیاورید به طوری که پشت گردنتان دراز شود (اما روی سطح زمین نخوابد). پس از آخرین مرتبه تمرین، برای یک یا دو تنفس استراحت کنید.
۳٫ دویپادا پیتام (دو تنوع)
هدف: استراحت گردن، پشت و کمر، و کشش ملایم ناحیه بین شکم و ران
روش: به پشت دراز بکشید، زانوهایتان را خم کنید، کف پاها را در وضعیتی راحت نزدیک و در راستای لگن روی زمین قرار دهید، دستها را اندکی از بدن فاصله دهید، کف دستها رو به زمین باشد. دم و بازدم کامل داشته باشید.
روش سنتی: با دم، پاهای خود را روی زمین فشار دهید و در حالی که لگن را به سمت سقف بالا می آورید، ستون فقرات را مهره به مهره از زمین بلند کنید تا جایی که کششی ملایم پشت قفسه سینه خود احساس کنید و پشت گردنتان روی سطح زمین بخوابد. باید کشش را در شکم و روی ران های خود حس کنید. با بازدم، ستون فقرات را مهره به مهره پایین بیاورید تا آنجا که لگن روی زمین قرار گیرد. این حرکت را سه مرتبه انجام دهید.
تنوع وضعیت با دستهای کشیده: با دم، همان طور که پاهای خود را فشار می دهید و لگن را به سمت سقف بالا می آورید، هر دو دست را بالای سر ببرید و پشت دستهایتان را روی زمین قرار دهید. با بازدم، ستون مهره ها را پایین بیاورید، دستها و لگن را روی زمین برگردانید، و کف دستها را روی زمین قرار دهید. سه مرتبه این حرکت را تکرار کنید. پس از آخرین بار، برای یک یا دو تنفس استراحت نمایید.
۴٫ اوردوا پراساریتا پاداسانا (دو تنوع)
هدف: کشش ستون مهره ها، پشت و پشت پاها
جزئیات: هر دو زانو را داخل شکم جمع کنید، دستها با فاصله روی زمین کنار بدن و کف آنها رو به زمین باشد. دم و بازدم را کامل انجام دهید.
تنوع نامتقارن: با دم، همزمان دست چپ خود را بالای سر برید و پشت دست خود را روی زمین قرار دهید و پای راست خود را به سمت سقف بالا برید. زانوی پای چپتان همچنان خم باشد. پنجه پای راست را به سمت زمین بکشید. با بازدم، دست چپ خود را برگردانید، زانوی پای راست را توی شکم خم کنید و آن را رها سازید. همین وضعیت را با دست راست و پای چپ تکرار نمایید.
تنفس: رفته رفته طول دم و بازدم های خود را از ۴ به ۵ شماره افزایش دهید… این حرکت را چهار مرتبه در هر طرف انجام دهید.
تنوع متقارن: با دم، همزمان هر دو دست را بالای سر ببرید و پشت دستها را روی زمین قرار دهید، هر دو پا را بالا بیاورید و پنجه ها را به سمت زمین بکشید. با بازدم، دستها را برگردانید، زانوها را توی شکم خم کنید و اجازه دهید پاها استراحت کنند.
تنفس: طول هر دم و بازدم ۶ شماره باشد. دو مرتبه تکرار کنید.
نکته: چانه خود را اندکی پایین بیاورید تا پشت گردن دراز شود. پس از آخرین مرتبه، کف پاها را روی زمین رها کنید و برای یکی دو تنفس استراحت نمایید.
۵٫ چاکراواکاسانا:
هدف: کشش پشت
روش: زانوها و کف دستهای خود را روی زمین قرار دهید. زانوهایتان دقیقا زیر لگن، و دستهایتان نیز زیر شانه ها قرار بگیرند. دم و بازدم های کامل انجام دهید.
با دم، قفسه سینه خود را باز کنید و آن را از شکم فاصله دهید، جلوی بالاتنه را کشش دهید و پشت را صاف کنید. چانه را اندکی بالا بیاورید.
با بازدم، شکم را تو بدهید، پشت را گرد و آرنج ها را خم کنید، شکم و سینه را روی ران ها، لگن را روی پاشنه ها و پیشانی را روی زمین قرار دهید.
سه مرتبه تکرار کنید.
۶ تاداسانا
هدف: فعال سازی بیشتر دستگاه عصبی سمپاتیک از طریق حرکت ایستاده وسیع تر، حبس دم، و هماهنگی حرکت در هنگام بازدم با ادای آوا
روش: بایستید و پاهای خود را به اندازه عرض لگن باز کنید. دم و بازدم ها را کامل انجام دهید.
با دم بعدی، دستها را از دو طرف باز کنید و بالای سر ببرید، همزمان روی پنجه های پا بایستید و در ذهن خود بگویید “ام”. دم خود را حبس کنید و دوباره در ذهن خود آوای “ام” را تکرار کنید.
با بازدم، “ام” را با صدای بلند بگویید. همزمان دستها را از دو طرف باز کنید و پایین بیاورید و پاشنه ها را زمین بگذارید. این کار را ۶ مرتبه تکرار کنید.
تغییرات در حین انجام تمرین: به تدریج طول دم، حبس دم، و بازدم را طولانی تر کنید
۷ ویرابادراسانا ۱ (تغییر یافته)
هدف: شروع حرکات ایستاده وسیع تر و هماهنگی آن حرکات با آوا و وضعیت
روش: پای چپ خود را یک قدم جلو بگذارید. فاصله بین پاهای خود را به اندازه عرض لگن حفظ کنید. پای عقبی را اندکی به بیرون (راست) متمایل نمایید. دم و بازدم ها را کامل انجام دهید.
با دم، قفسه سینه خود را بالا بیاورید، دستها را از جلو بالای سر ببرید، زانوی پای جلویی را خم کنید و به کمر قوس دهید.
کف دستان خود را باز کنید، گویی منبع نور را طلب می کنید سپس دم را حبس کنید.
با بازدم، در حالی که دستهای خود را پایین می آورید و کف دستها را از روی تاج سر، پیشانی و گلو سر دهید تا در نهایت روی گودی جناق سینه قرار گیرد. با این حرکت این حس را داشته باشید که گویی نور را به درون قلب خود می کشید.
در این وضعیت بمانید و حس می کنید با هر دم قلب خود را از نور پر می سازید. با بازدم، دستهای خود را پایین بیاورید، پای خود را صاف کنید و در وضعیت راحت قرار بگیرید. این تمرین را دوباره تکرار کنید. پیش از انجام تمرین با طرف دیگر، پاهای خود را کنار هم قرار دهید و برای یک یا دو نفس استراحت کنید.
این وضعیت و آوا را تکرار کنید، اما این بار، دستهای خود را به جای قلب تا ناف پایین بیاورید، گویی نور را به درون شکم خود می کشید.
دومرتبه دم بگیرید و احساس کنید شکمتان با نور پر می شود. با بازدم به وضعیت راحت برگردید. تمرین را تکرار کنید. سپس پیش از انجام تمرین با طرف دیگر، برای یک یا دو نفس استراحت نمایید. تمرین را به طور کامل چهار بار با هر طرف انجام دهید، سپس پاها را در کنار هم قرار دهید و برای یک یا دو تنفس استراحت کنید.

پرانایاما (تمرینات تنفسی) برای رهایی از افسردگی
پرانایاما
هدف: هماهنگی تنفس، ادای آوا و تصویرسازی
روش: در وضعیت سوخ آسانا بنشینید. در صورت نیاز، به کمک یک کوسن یا پتوی تاشده نشیمنگاه خود را بالا بیاورید، یا روی صندلی بنشینید.
ستون مهره هایتان صاف و کشیده و بدنتان در وضعیتی راحت باشد تا بتوانید روی نفس تمرکز داشته باشید. بگذارید چشمانتان بسته شوند یا اندکی باز بمانند. حالا تمرکز خود را روی تاج سر ببرید. دم و بازدم های کامل انجام دهید. هر راند را برای ۶ تنفس ادامه دهید. پس از راندهای اول و دوم، تنفس طبیعی داشته باشید و برای یک یا دو نفس استراحت کنید. سپس ادامه دهید و وارد راند سوم شوید.
راند اول: با دم، توجه خود را به قلب ببرید ، دم را حبس کنید، . حس کنید نور در قلب شما گسترده می شود. بازدم کنید و همان طور که توجهتان دوباره به تاج سر می رود، احساس کنید نور از قلبتان ساطع می شود.
راند دوم: با دم، توجه خود را از تاج سر به ناف ببرید و دم را حبس کنید، و حس کنید نور در شکمتان گسترده می شود. با بازدم، همان طور که توجهتان دوباره به سمت تاج سر بالا می رود احساس کنید نور از شکمتان به سمت بالا ساطع می شود.
راند سوم: با دم، توجه خود را از تاج سر به مقعد ببرید و دم را حبس کنید و حس کنید نور در ناحیه مقعد گسترده می شود. با بازدم همان طور که توجهتان دوباره به سمت تاج سر می رود حس کنید نور از مقعدتان به سمت بالا می تابد.

مراجعه به متخصص
افسردگی از احساس غم و اندوه، که بخشی طبیعی و سالم از زندگی و نتیجه تجربیاتی همچون شکست و از دست دادن است، فراتر می رود. اندوه هنگامی به بیماری تبدیل می شود که شدت، مدت و تناوب آن رفته رفته تصویر انسان از خویش و توانایی وی برای درک جهان پیرامونش (آنچه من حیطه اندیشه می نامم) را به طرز چشمگیری تحت تحت تأثیر قرار می دهد یا نقش وی در زندگی و قدرت عمل وی (حیطه رفتار) را محدود می سازد. گرچه یوگا می تواند کمک شگرفی به مبتلایان افسردگی بنماید، اگر با همه تلاشها علائم بیماریتان از بین نرفتند، باید به متخصص سلامت روان مراجعه کنید.

گری کرفتسو، ۳۱ می ۲۰۱۳
مترجم: طاهره کیائی

https://yogainternational.com/

سایت یوگای علمی نوا

باز نشر : آکادمی یوگا مازندران

http://www.yogaacademy.ir/