۲- مزایای یوگا برای زندانیان

02 آگوست 2015 درمقاله های یوگا نظر بدهید 2716 بازدید

قسمت دوم
استرالیا

در این کشور زندانیان مثل سایر مردم به دلایل مختلفی در کلاسهای یوگا شرکت می کنند. در سال ۱۹۹۶ این موقعیت برایم فراهم شد که به مدت هشت ماه هفته ای یکبار با هشت داوطلب در زندان زنان پرث واقع در غرب استرالیا یوگا کار کنم. عده ای از آنها شنیده بودند که یوگا به سلامت جسم و تنظیم اندام کمک می کند و قصد داشتند که خوش ترکیب تر به نظر بیایند. عده ای دیگر دچار ناخوشی هایی مثل کمر درد، خشکی شانه ها، یبوست، سردرد، فشار بالا و…بودند. عده ای قصدشان تمرکز و آرامش بود. عده ای هم قبلا یوگا کار کرده بودند و می خواستند که اینکار را در دوره ی محکومیتشان هم ادامه دهند. برخی برای غلبه بر اعتیاد به یوگا روی آورده بودند و عده ای فقط برای کنجکاوی!

همه ی گزارشات در رابطه با وضعیت سلامت جسم، سطح آرامش و تمرکز، نتایج مثبتی را نشان می داد. زندانیان می گفتند که کلاسهای یوگا برایشان فرصتی برای پرورش روح بوده و به آنها حس عمیق رضایت و خرسندی عطا کرده. آنها در زمانهای مقابله با استرس، در جلسات محاکمه، ملاقات با سرپرست و یا بازرسیهای پلیس از تنفسهای شکمی بهره می گرفتند. سایر مربیان یوگا هم گزارشات مثبتی از نتایج بهرگیری از یوگا علی الخصوص دررابطه با زندانیانی که برای مدت طولانی تری در کلاسهای یوگا حاضر شده بودند، ارائه دادند.

مربی دیگری در زندان استرالیا برنامه های کنترل استرس با کمک یوگا را برای مدتی حدود دو سال در کلاسهای خود اجرا کرد. این دوره ها ۱۲ هفته ای بوده و هر هفته به مدت یک ساعت و نیم کلاس برگزار شده است . زندانیان فقط می توانستند در یک دوره کلاس شرکت کنند و حق تکرار آنرا نداشتند. پرسشنامه ها نیز در ابتدا و انتهای هر دوره بین شرکت کنندگان توزیع می شد .
تغییرات جسمانی حاصل شده در این مدت عبارت است از: کاهش بی خوابی، سردرد و بهبود گردش خون در بدن. تغییرات روانی و عاطفی حاصله عبارتند از کاهش عکس العملهای منفی، خشم، افسردگی و احساس تنهایی، افزایش خودباوری و اعتماد به نفس.
هند

در یکی از زندانهای هند یکی از مربیان یوگا به مدت ۴هفته روزانه ۲ کلاس یوگا برگزار کرد. در پایان هر ماه نتایج کلاسها را مورد بررسی قرار داد. زندانیان از افزایش اعتماد به نفس و آمادگی برای بازگشت به جامعه و مواجهه با مشکلات حاصل از زندانی بودن خبر می دادند. در حالیکه عده ای از آنها قبلا گفته بودند که حاضرند در زندان بمیرند و با اتهام و رسوایی های ناشی از جرمشان در جامعه مواجه نشوند. اعضای باند با کمک تمرینات یوگا نیدرا، آجاپا، جاپا و آناتار مانتا به آرامش ذهنی رسیده و می گفتد که حالا تمایز بین خوب و بد برایشان ساده تر شده. سرپرست و زندانبانها هم این نکته را تایید می کرند که زندانیان خشمشان کاهش یافته و آرامتر، مثبت اندیش تر شده اند.

در زندان دیگری یکی از زندانیان ادعا کرده بود که به محض آزادی کسی که او را به زندان انداخته خواهد کشت. مربی یوگا به او گفت:” اول تمرینات یوگا را انجام بده و بعدا او را بکش!” مربی به زندانی ۲۵ دوره از تمرینهای بهراماری را صبح و بعدازظهر داد.آخرین ماه این تمرین ها مصادف با آزادی زندانی بود اما زندانی به جای اینکه بخواهد بانی حبس شدنش را به قتل برساند حاضر بود شش ماه دیگر در زندان بماند و یوگا تمرین کند. بنابراین با موافقت سرپرست زندان به آموزش یوگا به سایر زندانیان مشغول شد. او همچنین در نامه ای خطاب به مربیش نوشت که تمرینات یوگا برای او شادی فراوان و رضایت خاطر فراهم آورده و حالا او می تواند به بقیه هم کمک کند.
مدرسه ی یوگا ی بیهار

مدرسه ی یوگای بیهار تحت راهنمایی سوامی نیرانجاناندا ساراسواتی تحقیقی را بر روی گروه کوچکی از زندانیان منطقه ی مونگار در اکتبر ۱۹۹۴ به عمل آورد. هدف این بود که با ایجاد هماهنگی بین ذهن و بدن زندانیان پذیرش شرایط استرس زا برای آنان راحتتر شود. حضور در این کلاسها داوطلبانه بود. بعد از یک دوره ی ۱۵ روزه زندانیان از احساساتی همچون سرزندگی، از بین رفتن دردهای شکمی مزمن و بی خوابی ، کاهش خشم و فشار عصبی و افکار منفی خبر دادند. آنها همچنین نگاه مثبتتری نسبت به زندگی، همبندان و مسئولان زندان پیدا کرده بودند.

با مساعدت مسئولان، برنامه های یوگا در چند منطقه ی دیگر هم گسترش پیدا کرد و البته به زندان مرکزی در باگالپور هم رسید. در این زندانها هم کلاسهای یوگا نتایج مبتی به بار آورد.
موفقیت به دست آمده از اجرای این برنامه ها دولتمردان را بر آن داشت تا از مدرسه ی بیهار تقاضا کنند که کلاسهای یوگا را در سایر زندانهای موجود در سطح استان گسترش دهند. به این ترتیب در سال ۱۹۹۵ برنامه ی ۱۵ روزه ی یوگا در ۲۴ زندان اجرا شده و ۱۰۱۳ نفر زندانی داوطلب در این کلاسها شرکت کردند. در ابتدا و انتهای هر ترم هم پرسشنامه هایی جهت سنجش سلامت جسمی، ذهنی و عاطفی و همچنین وضعیت اعتیاد، عکس العملهای بین فردی و برنامه های آتی در میان شرکت کنندگان پخش می شد.
نتایج به دست آمده حاکی از تناسب اندام، بهبود سطح انرژی، قدرت، انعطاف، احساس سبکی در بدن، هضم بهتر غذا و خواب مفید بودند. همچنین احساساتی همچون خشم، کینه ، استرس، افسردگی، درگیری بین زندانیان کاهش یافته بود و از سوی دیگر احساسات مثبت، شادی،آرامش و نوع دوستی در میان زندانیان افزایش پیدا کرده بود. همچنین مصرف تنباکو و سیگار کاهش یافته بود. این نتایج مثبت در کاهش هزینه های پزشکی زندان کاملا قابل مشاهده بود.

از زندانیان شرکت کننده در این کلاسها پرسیده شد که قصد دارند بعد از آزادی دست به چه کاری بزنند. بیشتر از ۶۳ درصد آنها می خواستند که یک زندگی خانوادگی عادی را شروع کرده و کار کنند. ۱۶ درصد هم می خواستند وارد کارهای اجتماعی همچون برگزاری کلاسهای مثبت اندیشی شوند و ۲٫۰۸ درصد هم می خواستند از دشمنانشان انتقامجویی کرده و با آنها تصفیه حساب کنند.
دولتمردان بیهار تصمیم گرفتند که این کلاسها را در تمامی زندانهای ایالت بیهار ( مجموع ۸۲ زندان ) دایر کنند. برای اینکار به تعداد زیادی مربی یوگا نیاز بود به همین دلیل تصمیم گرفته شد که به حبس ابدی ها آموزش لازم داده شده و آنها را به عنوان مربی یوگا به سایر زندانهای ایالت بفرستند.
دوره های یکماهه ی یوگا از ماه ژوئن تا جولای ۱۹۹۶ در هر ۸ زندان مرکزی ایالت بیهار برگزار شد.زندانیان داوطلب برای مربی گری یوگا آموزش داده شده و نهایتا ۱۷۲ نفر انتخاب شدند ( اولویت با آنهایی بود که قبلا در کلاسهای یوگا شرکت کرده بودند). پرشنامه ها در ابتدای دوره ی نخست و انتهای دوره ی دوم از کلاسهای مربی گری پخش شدند و آزمون نهایی در مدرسه ی یوگای بیهار برگزار شده و نهایتا ۱۶۷ نفر زندانی با قبولی در امتحان موفق به اخذ پروانه ی مربی گری شدند.
نتایج حاصله از اموزش یوگا را در قسمت بعد مطالعه بفرمایید.
مترجم:علیرضا محلو
ویراستار:فروزنده شاملو
منبع : سایت بیهار