۳-ده راهنمایی برای هم ترازی و تقارن بدن که لازم است معلمین یوگا از آن استفاده نکنند

06 جولای 2015 درمقاله های یوگا نظر بدهید 3161 بازدید

۵٫”گوش را هم راستا با عضله ی دوسر بازو قرار دهید” ( در آسانای سگ سر پایین ) .
این توصیه ای فوق مصطلح است ( و توصیه ای است که من پیش از آنکه بدانم چرا مشکل آفرین است ، به کار می بردم ) . برای درک این مطلب که چرا این دستورالعمل برای همگان مناسب نیست ، این کار را انجام دهید : دست ها را بالای سرتان ببرید . اگر شانه هایتان کاملاً باز باشد، احتمالاً قادر هستید ، بازوهایتان را به اطراف یا حتی پشت گوش ها ببرید. اگر این کار ، مشکل است ، بازوهایتان را قدری جلو ببرید تا جلوی گوش تان قرار بگیرد . حالا بدون حرکت دادن بازوها ، گوش هایتان را هم راستا با عضله ی دوسر بازو قرار دهید . ببینید چه اتفاقی می افتد ؟ با این کار فقط سرتان را از تقارن خارج می کنید ! همین اتفاق در وضعیت سگ سر پایین می افتد . برای شاگردی که شانه هایش سفت ( خشک ) است ، دستورالعمل “گوش ها ، هم راستا با عضله دوسر بازو ” ، بهترین راهکار نیست . در عوض ، روی آموزش تقارن خوب شانه و نگه داشتن سر در راستای ستون فقرات ، تمرکز کنید .

۶٫ “استخوان دنبالچه را بالا بکشید ” ( در وضعیت سگ سرپایین و خم به جلوها).
این دستورالعملی است که بیشتر از آنکه به چند دلیل مناسب باشد ، می تواند برای مفاصل ساکروایلیاک ، عدم ثبات ایجاد کند . ممکن است به شاگردان حس معمول بی ثباتی و ناپایداری در وضعیت بدهد و به خصوص برای شاگردان منعطف تر یا افرادی که آسیب همسترینگ دارند ، مشکل آفرین است . همچنین ، “نشیمنگاه را بالا ببرید” ، معمولاً دستورالعمل مطلوب من برای یک کلاس با سطوح متفاوت نیست ، گرچه برای شاگردی که همسترینگ بسیار سخت دارد، مناسب است . وقتی پاهای شاگردی در وضعیت یا آسانا ، محکم است ( مانند وقتی که در تمام جهات محکم و اکتیو است ) ، من این دستورالعمل را ترجیح می دهم ، ” ران ها را به عقب ببرید ” ( که قدری کمتر متزلزل کننده است ) ، همراه با راهکار ” استخوان دنبالچه را ثابت کنید” یا ” استخوان نشیمنگاه را ثابت در راستای پاشنه ها نگه دارید ” که کمک می کند تا وضعیت استوار شود و پشت ساق ها کشیده شود .

۷٫پای جلویی را خم کنید”( در وضعیت اکاپادارا جاکاپاتآسانا یا وضعیت نهایی کبوتر یک پا )

این راهکار مشکل آفرین است مگر اینکه ساق پای جلویی ۱۰۰% موازی جلوی تشک یوگا باشد . اگر در کلاس باله شرکت کرده باشید ، ممکن است با اصطلاح پاهای داسی شکل آشنا شده باشید . در اصل ، داسی شدن وقتی است که نوک انگشت بزرگ به داخل باشد و وزن / فشار به سمت انگشت کوچک پا منتقل شود . نه تنها ، این کار مچ و مفصل زانو را در خطر بزرگترآسیب دیدگی قرار می دهد ، بلکه مسئله ی زیبایی هم هست . در وضعیت کبوتر ، اگر ساق تان موازی نباشد ، ولی پای جلویی خم شده باشد ، اتفاق غیر معمولی که می افتد این است که پا را داسی شکل می کنید . به جای این کار ، چه کار باید انجام دهیم /چه آموزشی بدهیم ؟ پا را به حالت اشاره کردن نگه دارید اما انگشتان را به عقب خم کنید ( بعضی افراد این کار را “floating ” ، ترکیبی از انواع خمش / اشاره می نامند ) تا پا را در موقعیت خنثی تری قرار دهد .