۲-ده راهنمایی برای هم ترازی و تقارن بدن که لازم است معلمین یوگا از آن استفاده نکنند

۲٫”شانه ها را پایین بکشید و از گوش ها دور کنید .”
اگر از شاگردی که شانه هایش را بیش از حد بالا می برد ، بخواهیم عکس این کار را انجام دهد – شانه هایش را پایین بکشد – به نظر معقول می آید . اما مسئله این است : وقتی شاگردان ، شانه هایشان را پایین می کشند ، دو طرف بدن ( کناره های بدن ) کوتاه می شود ، سر استخوان بازو جلو می رود ، که هر دو عامل، خطر آسیب دیدگی را افزایش می دهد . به خصوص مهم است ، این مطلب را در هنگام وضعیت پل به خاطر داشته باشیم ، جایی که پایین کشیدن شانه ها ، پشت گردن را به سمت زمین ، تخت و صاف می کند ، انحنای مهره های گردن را حذف و آن را به مخاطره می اندازد .
در عوض این کار می توانید به آنها بگویید.
اگر با شاگردان مبتدی کار می کنید یا نمی خواهید مدت زمان زیادی ، شانه ها را هم تراز نگه دارید ، جمله ی ساده ی “سر شانه هایتان را نرم کنید ” نتیجه می دهد و توصیف ملایم تری از “شانه هایتان را پایین بکشید” ارائه می دهد ، به شاگردان یادآوری می کند ، بالای عضله تراپوزیوس را نرم کنند که درست مخالف پایین کشیدن شانه ها است . با این وجود اگر فرصت تصحیح بیشتری دارید ، شاگردان را راهنمایی کنید ، کناره های بدن شان را بکشند ، سرشانه هایشان را به پشت حرکت دهند ، بعد با استخوان سرشانه و اسکاپولا کار کنند و روی پهن و گسترده کردن قسمت بالایی استخوان سرشانه ( اسکاپولا ) و پایین و داخل کشیدن سر استخوان سرشانه تمرکز کنند . این کار باعث می شود سفتی و گرفتگی عضلات گردن و کتف رها شود و استخوان شانه روی کتف تثبیت شود .

من فوبیا وترس شدید از محیط بسته دارم و وقتی به تریکون آسانا می روم ، خیال می کنم در یک محیط تنگ و کوچک گیر افتاده ام و نمی توانم به سادگی خودم را آرام کنم . گاهی احترام به بدن یعنی انجام ندادن آنچه واقعاً تر جیح می دهد انجام ندهد.به شاگردان آموزش دهید به بدن شان گوش بسپارند ، به جای اینکه به آنها بگویید چه کار کنند .
۳٫”تصور کنید بین دو قطعه ی شیشه ای گیر کرده اید ” ( در مثلث ) .

وقتی به این جمله فکر می کنید ، به راستی به نوعی ترسناک به نظر نمی رسد ؟ من واقعاً فوبیای محیط بسته را دارم و وقتی به تریکون آسانا می روم ، خیال می کنم در جایی تنگ و کوچک گیر افتاده ام و نمی توانم خودم را آرام کنم . بعلاوه از دیدگاه آناتومیک ، شما واقعاً وضعیت مثلث “تخت” نمی خواهید . وقتی تلاش می کنیم درون قطعه های تخیلی شیشه ای قرار گیریم ، سرانجام لگن را به جلو می کشیم که همان عدم تقارن اولیه مانند به داخل کشیدن دنبالچه ایجاد می شود . در عوض ، بر حفظ انحنای سالم در ستون فقرات ( نه صاف کردن و از بین بردن آن ! ) و پیدا کردن تعادل بین چرخش داخلی و بیرونی پاها ، تمرکز کنید . در مجموع ، پشت ران ، نیاز به اندکی چرخش داخلی و جلوی ران نیاز به اندکی چرخش بیشتر بیرونی دارد . بالا نگه داشتن پشت ران ( و جلوی هیپ را به پایین کشیدن ) ممکن است باعث شود ، بدن شما از دو قطعه شیشه ای تجسمی خارج شود ، ولی در دراز مدت ، هیپ شما بسیار خوشحال تر خواهد بود .

۴٫”اگر دست تان به زمین نمی رسد ، دست تان را روی ساق تان بگذارید .”
درست است ، همه ی معلمین ، ابزار ( آجر) در دسترس شان نیست و توصیه گذاشتن دست روی ساق در آردها اتانآسانا ( خم به جلوی نیمه ایستاده ) یا گذاشتن دست روی ساق در مثلث ، بسیار بهتر از این است که بگذاریم دست شاگردان آویزان شود . ولی تماس دست با ساق ، همان مرکزیت و استواری گذاشتن دست روی آجر یا زمین را ایجاد نمی کند . بعلاوه ، جدا از اینکه عملکرد اصلی را از دست می دهید ، عمل گذاشتن دست روی ساق پا ، می تواند مفصل مچ را حقیقتاً بی ثبات کند ، همچنین قفل زانو ایجاد کند . اگر آجر در دسترس تان است ، به شاگردانی که دست شان به راحتی به زمین نمی رسد ، نحوه ی استفاده از آن را آموزش دهید ( و خودتان آن را نمایش دهید – حتی اگر به آن احتیاج ندارید ) .

https://yogainternational.com/
مترجم : لادن خضری

منبع : سایت موسسه یوگای علمی نوا

باز نشر : آکادمی یوگا مازندران

http://www.yogaacademy.ir/